Gisteren zat ik heb wekelijkse blog van Madelon te lezen…( https://www.facebook.com/stayclosetothelight/) en dat hield me een tijdje bezig…
iWie draagt er nu niet met enige regelmaat een masker? We kijken en lezen bij elkaar op Facebook…Twitter ect…Maar wie laat er zien wie hij/zij nu werkelijk is.
Ik zelf noem Facebook met enige regelmaat Fakeboek. Want om nu werkelijk alles te delen…? Wil je dat of niet… Mijn blog is voor mij een uitlaatklep en een manier om de dingen voor mezelf op een rijtje te zetten. Maar echt een ander in je ziel te laten kijken is denk ik toch nog anders… ( wie zit daar op te wachten btw…? ) Proberen om dingen te vertellen zonder te overdrijven…maar wel eerlijk zijn. Dat valt niet altijd mee…Als mensen mij vragen hoe het gaat zeg ik ook vaak: “met vallen en opstaan”…. De dagen dat ik val zouden ze minder worden…Ik hoop het …Afgelopen weken was ik met enige regelmaat naar het Umcu… Gestopt met de pijnmedicatie en overgegaan op de TENS ( https://www.catharinaziekenhuis.nl/patient/specialismen/1-anesthesiologie-pijngeneeskunde/behandelingen/150-pijnbestrijding-met-tens-therapie.html) Dat gaat nu redelijk….mijn lichaam was wel behoorlijk van de leg door al deze veranderingen. Het kost tijd en heel veel geduld om alles weer een beetje op “de rit” te krijgen. Mijn vochthuishouding was ( is ) behoorlijk verstoord…. Samen met de Nefroloog en Cardioloog zijn we bezig om e.e.a weer op peil te krijgen. De vermoeidheid blijft tot op nu een (te ) grote rol in mijn leven spelen. Zeer verheugend was het bericht dat de tumor NIET groeit! Over 3 maanden weer Ct-Scan. Hoe dankbaar en blij kun je dan zijn!! Gelukkig is mijn hoofd helderder aan het worden en kan ik zowaar weer genieten van een goed boek. Ik lees dan ook veel momenteel en ben aan het breien geslagen. Muziekje aan en laat die naalden maar tikken 😉 Afgelopen week was ook een week van heerlijke gesprekken met mijn man , vriendinnen en mijn zus. ( vrienden zijn die mensen die vragen hoe het met je gaat en wachtend op een antwoord 😉 ) Kreeg een prachtig boekje dat heet: Elke dag een vraag. Kleine stukjes schrijven per dag en dan kun je dat steeds teruglezen. Dat zijn van die kleine dingen die mij zo gelukkig kunnen maken. Afgelopen week werd ik elke morgen wakker van “mijn Merel”…..vlakbij ons slaapkamerraam komt hij nu elke morgen zijn ochtendlied voor mij zingen. Daar lig ik dan stil van te genieten en voel en ik weet dat ik LEEF. Kleine genietmomentjes daar hou ik van. Wat zijn voor jou echte genietmomentjes…? ik lees het graag. Sta af en toe eens stil….
Perikelen 
Dank je wel door deze eerlijke blog! Vooral het einde vind ik heel mooi. Mijn kleine genietmomenten vind ik verspreid over de dag. Soms zit het ‘m in een kop koffie. Soms in een bloem die ondanks alles z’n kop boven het zand uitsteekt (bolplant). In zoveel dingen zit iets moois.
Precies Aritha, leren kijken op een andere manier maakt dat je van elke dag hoe zwaar soms ook kunt genieten X
goh Wilma, heftig zeg,
ja wie laat z’n alles wel zien ?? ik zelf denk dat ik een vrij open boek ben, maar ik wil ook niet “alles” zeggen 🙂
als ik zo’n merel hoor fluiten hé, en de koolmeesjes die aktief zijn, en m’n jongens zijn gelukkig, dan ben ik dat ook, als het goed gaat met de natuur voel ik me rijk
Lieve Klaproos, ja de natuur geeft ons zoveel moois. ❤ Fijne dag X
Wat schrijf je hierover weer met veel gevoel en heel mooi. Natuurlijk delen we nooit onze hele ziel en zaligheid. Toch denk ik dat een goed verstaander maar een half woord nidig heeft en tussen de regels door de werkelijke persoon doorklinkt.
Dat vind ik mooi en ik heb veel respect voor de duidelijkheid die jij zo weet te geven over jouw leven. Na jaren bloggen heb ik het gevoel dat ik je ken en je bent me dierbaar geworden.
Zorg goed voor jezelf Wilma en we zijn dankbaar voot alle goede berichten over je gezondheid en leven mee met alles wat er gebeurd.
Liefs
Elly
Dank je wel Elly! Ik leer jou ook kennen door je prachtige schilderijen:-) Liefs X
Ik heb van mijn broer geleerd in dat opzicht. Hij lag vanaf zijn 25e tot aan zijn dood (52 jaar) in een bed of op een zgn rol- kar. Zware reuma. Veel inleveren, Maar altijd positief en altijd aan het schilderen of exposeren. Als ik aan hem denk, denk ik tegelijkertijd: ik heb nog niks meegemaakt, er is geen enkele reden om te zeuren of te treuren.
Op de blog probeer ik gewoon mezelf te zijn. Er zijn geen (of nauwelijks) dingen die ik zou willen verbergen. Ik probeer simpel te leven zonder uitspattingen of dure dingen. Volgens sommigen denk ik teveel. Maar dat hoort dan bij mij. En ik schrijf graag en dan zo goed ik kan. Als iemand dat leuk vindt, is dat inderdaad een genietmomentje.
Meer is het niet…. diep in mijn hart (en in mijn ICD) ben ik een eenvoudig mensje.
Lieve Willem, ik hou van je juist om wie en wat je bent X Liefs ook voor Maria 🙂
Wat fijn dat je, ondanks de moeiten, toch nog kan genieten. Voor mij is de merel ook een geluksmomentje, dan maakt t me niet uit dat ik al heel vroeg wakker ben
ik omhels je virtueel even Wilma Gods zegen in overvloed wens ik je toe