Over oude mensen en dingen die voorbij gaan…

Vanmorgen heerlijk op de fiets gestapt richting mijn moeder. Ze rekent er een heel klein beetje op dat ik op de vrijdagmorgen een bakkie kom doen bij haar en haar buurvrouw Ger. Het komt er niet elke week van maar ik probeer het wel! Het is heerlijk om te fietsen en aangezien ik nogal wat spierpijn heb van gisteren was dit meteen een goede reden om de spiertjes wat los te trappen…

Eenmaal daar aangekomen bleek mijn kopje al klaar te staan 😉 “We hadden je al verwacht…”  “Je bent een beetje laat…  klinkt het tweestemmig…”

Ik begon me bijna te verontschuldigen… kon me nog net inhouden! 😛  Eenmaal binnen geniet ik van een overheerlijke kop koffie en laat me in een zachte stoel neerzakken. De dames beginnen te vertellen…Om het hards vragen ze om de aandacht! De een weet nog meer te vertellen dan de ander…net of ze geen van beide de hele week hun verhaal hebben kunnen doen…terwijl ik toch echt gisteren nog bij mijn moeder geweest ben. Ik laat hun maar praten….Soms is dat het beste…Wat voor mij een klein uurtje alleen lijkt te zijn kan voor hun een urenlange eenzaamheid zijn! En wie weet wat er mij nog te wachten staat? het valt me op hoe zwaar de eenzaamheid hun soms valt..wat is het dan voor moeite om wat tijd vrij te maken en hun verhalen aan te horen…Onder het genot van een kop koffie en samenzijn met hun. luisterend naar hun verhalen…lerend van hun ervaringen! Want vergeet niet dat zij veel hebben meegemaakt…het leven heeft ook hun gevormd en heeft daardoor ook z’n sporen bij hen achtergelaten…Ze kunnen soms niet zo makkelijk meer loslaten als ze zouden willen…Maar kunnen wij dat wel altijd? het leven komt zoals het komt…de ene keer kun je er beter mee omgaan dan de andere keer. Dat geldt voor iedereen toch? Ongeacht je leeftijd… Ik vond het in ieder geval weer een heerlijke koffie-ochtend met deze fijne oudjes 🙂

Op naar het weekend!

X

 

 

 

 

 

 

“wissewasjes

Het zijn soms roerige tijden… Deze zomer was niet zoals andere zomers! Het was wat hectisch allemaal. Wat minder..maar soms ook wat meer. Klinkt wat moeilijk te begrijpen. Maar ik kan niet alles uitleggen. Onze allerliefste kater Nelus is niet meer…Dat was een mindere periode deze zomer!! In 1 dag was zijn leventje hier ineens afgelopen. Een hartkwaal openbaarde zich en voor we het ons goed konden realiseren wat hem mankeerde was zijn einde daar. Voor hem goed hoor. Maar het overviel ons allen enorm.

2 regels uit een lied van Blof:

Zo moe en zo verslagen waren wij, nu een stilte bij ons was ipv jij…

Daarnaast overleed een lieve vriendin van mij aan kanker…Die klap kwam ook erg hard aan. Ze was nog maar 46 jaar….Natuurlijk zag ik het aan komen…Ze was al een tijdje ziek en dan weet je dat “het” gaat gebeuren…maar toch!! En,ja….ik weet!! Ze is bij haar Heer & Herder…maar het gemis voor haar familie…en vrienden…dat is er! Want ze was zo’n topper…

daarnaast is er nu een andere vriendin van mij ziek..#borstkanker…wederom iemand die vecht..Wil jullie vragen om te bidden voor haar..Elk gebed is zo welkom!

Dankbaar ben ik ook…Mijn moeder vierde haar verjaardag en mocht dat met haar kinderen en kleinkinderen doen. Een mijlpaal #75 jaar. Iets om God voor te danken.

Deze week viert mijn schoonmoeder haar 79e verjaardag #bijzonder! Want mijn beide schoonouders leven nog! Bij leve en welzijn zijn ze dit jaar 55 jaar getrouwd!

Wat een zege mag ik ontvangen van onze hemelse Vader! Ik besef heel goed dat lang niet iedereen dit allemaal heeft en daar ben ik God dan ook elke dag dankbaar voor.