Vol goede moed begon ik gistermorgen aan mijn wandeling. Het was een stuk aangenamer buiten dan nu…Hoewel ik een lekkere wandeling in de regen en wind absoluut niet schuw… Eerst maar eens richting mijn moeder gelopen..Ik was vergeten dat mijn plastablet nog werkte,  daarom moest ik een zgn “tussenstop” maken. Gelukkig is mijn tante ook (bijna) altijd thuis. Zo ook nu. Verkwikt en opgelucht ging ik een half uur later weer op pad.  Mijn moeder zat duidelijk al te wachten op mij..Nog maar weer eens een bakkie troost.. Praatje erbij. Vol caffeine en de dagelijkse nieuwtjes mocht ik weer verder.

Tijdens het wandelen verbaas ik me regelmatig wat ik allemaal zie op mijn weg. wat een afval gooien we toch allemaal “zomaar” van ons af…De struiken liggen bezaaid met blikjes..plastic zakjes, papier enz..  Soms kom je ineens een berg sigarettenpeukjes tegen.  Even een asbakje geleegd. Zeker geen kliko thuis 😉 Ik ben zeker geen moraalridder hoor. Maar het is toch een kleine moeite om je vuilnis thuis weg te gooien? Je asbak thuis te legen..( beter nog stoppen met roken 😉 )  Op plaatsen waar je normaal gesproken kinderen ziet spelen ( op vrije middagen zeker) Liggen de lege blikjes van Red-Bull overal. Lege wikkels van drugs..Hoe gevaarlijk!

Gelukkig kom ik ook mooie dingen tegen op mijn wandeling. De schoonheid van Gods natuur. Alom aanwezig. In grote en kleine dingen. De vogels die bij begeleiden … De bomen en de struiken.. Al verder wandelend kom ik richting polder… Daar zijn zoveel weide-vogels aanwezig dat ik echt even de tijd neem om stil te staan en te genieten. Zo mooi heeft god alles geschapen voor ons. Vaak zijn we te gehaast en lopen we er aan voorbij.. Maar als ik goed kijk en dit op me laat inwerken word ik stil….

Mocht je nou binnenkort tijd hebben voor een wandeling….Probeer dan eens te luisteren…

 

Liefs: Wilma.

 

Ongeleide projectielen…..

Het is echt niet zo dat ik tot de beste chauffeurs van Nederland behoor. Zeker niet…Maar er moet me nu toch wat van mijn hart… Afgelopen week 2 keer een bijna ongeluk gehad. Ik reed gisteren achter een bestelbusje.. Geen enkel probleem zou je denken want we gingen immers dezelfde kant op? Ja dat had je gedacht. Voor ik er erg in had ging deze beste man ineens rechtsaf de parkeerplaats op….zonder richting aan te geven of snelheid te verminderen…Ik kan je wel vertellen dat ik me het apezuur schrok. Pats boem op de rem…motor sloeg af en ik zat echt te shaken achter het stuur…De beste man had niet eens gezien dat ik achter hem reed… Ik was niet zo aardig tegen hem en heb “vriendelijk”gevraagd of hij de volgende rit misschien iets meer zijn spiegels zou willen gebruiken. Het antwoord was een nochalant schouder ophalen en een ” het ging toch goed”….

Vanmorgen was ik naar de supermarkt… Hier kun je parkeren in een parkeergarage ondergronds. Top! Dat zou je denken. Als je eruit rijdt….mag je wel ogen van voren en achteren hebben… Vele jeugd vliegt hier voorbij op de fiets en vind het heel normaal om dan de weg volledig tot hun eigendom te rekenen… Het scheelde een haar. Ik zag al hele visioenen in mijn hoofd voorbijflitsen.. Vervormde lijven en kapotte fietsen…gebroken lichaamsdelen en wat al niet meer….wederom in de ankers. Meneertje fietste zorgeloos voorbij zonder op of om te kijken. Op weg naar? Maakt niet uit. Hij kon gelukkig no verder op weg naar… Ik zou soms erg graag wat extra ogen en oren willen hebben. Zou het niet op mijn geweten willen hebben dat er iemand gewond raakt door…

Als we nu met elkaar een klein beetje meer opletten…soms onze snelheid wat aanpassen..Dat zou volgens mij al heel wat schelen toch?

 

 

 

 

Bladeren in….

Al balderend door mijn fotobestanden kom ik soms zulke mooie dingen tegen. Dan dwalen je gedachten af naar die tijd. Je herbeleeft dan als het ware alles nogmaals. Foto’s ,kiekjes , kaarten…dat doet wat met mij. Ik ben nog wel een beetje van het ouwe ( en houden).Boven bij mij op de zolder staan 2 grote bakken vol met kaarten die ik mocht ontvangen in de periode dat het niet goed ging met mijn gezondheid. Niet alles heb ik bewaard…maar ik denk dat er in deze bakken toch wel zo’n 1500 kaarten zitten.  ( misschien wel meer..)Sommige met alleen een naam. Sommige met teksten erop. Al dan niet persoonlijk…Wat heb ik enorm veel troost geput hieruit. Elke dag mocht de postbode mij wat bezorgen. Het was een waar feest om zoveel medeleven te mogen ontvangen. Zelf probeer ik nu met enige regelmaat andere mensen te verblijden met een kaartje. Hoewel ik merk dat de verleiding soms groot is om dit digitaal te doen. Probeer deze verleiding toch te weerstaan. Want wat is er fijner dan een ander mens blij maken?

 

 

Happy……

Zat net even te lezen op fb…Soms verbaas je je erover wat je allemaal tegenkomt. Overal zijn zorgen, verdriet, moeite…ziekte en ga zo nog maar even door. Het is dan ook lang niet altijd makkelijk om positief te blijven. Toch denk ik nog steeds dat er veel bij jezelf ligt…De manier waarop je met de dingen omgaat. We hebben immers een keuze…Niet in wat je overkomt en niet in wat er allemaal kan gebeuren in je leven. Maar we hebben wel een leus in hoe we met de dingen omgaan…Laten we het onze kwaliteit van leven bepalen of proberen we om verder te kijken en het zo’n plaats te geven in ons leven dat het niet alles gaat overheersen… Ik geef toe dat dat zeker niet makkelijk is. Het is juist erg moeilijk…Maar niets is onmogelijk. Zeker niet voor God. Laten we proberen om met Hem het (tijdelijke) leven wat draaglijker te maken voor en met elkaar…Immers: “Voor God is niets onmogelijk…”!

De weduwe en…..

Vanmorgen was ik aan het werk. Dat op zich is natuurlijk niet zo bijzonder. Ware het niet dat ik wederom moest denken aan het verhaal van de weduwe van Sarfath ( 1 Koningen 17:8-24)  ( Een weduwe geeft de man van God onderdak. Ze handelt daarmee naar de regels van gastvrijheid. Als haar zoon sterft, werpt de profeet Elia al zijn onderhandelingsgaven in de strijd om de Eeuwige te overtuigen dat Hij dit deze gastvrouw niet aan kan doen. God hoort.)  Terwijl ik daar mijn ding doe ( zeg maar) komen er nog meer verhalen uit de bijbel in mij op..

Johannes 6:1-15 ( de wonderbaarlijke spijziging…

Het zijn allemaal dingen die getuigen van de grootheid van God. Voordat we smorgens beginnen met werk hebben we altijd een moment van bezinning en gebed. Het ging dit keer o.a over dat wij soms te klein denken van God. Hij is zoveel malen groter dan we ons ook maar kunnen indenken.

Dat God altijd weer voorziet en ons ( en anderen) geeft wat we nodig hebben. Natuurlijk is het niet altijd dat wat we vragen…. Het is niet zo dat we een verlanglijstje naar boven kunnen sturen. Maar God geeft ons wel altijd dat wat we nodig hebben. Zo niet dan heeft Hij een beteren mooier plan voor ons.God voorziet. Jezus heeft gezegd dat Hij gekomen is om leven en overvloed te geven (Joh. 10:10). Die overvloed biedt Hij iedereen aan, niemand uitgezonderd.

Dit zijn “zomaar”wat gedachten van mij tijdens een bijzondere morgen….

 

Wilma.