Dit nummer is zo mooi..een paar weken geleden was ik met mijn dochter op een concert van Michael W. Smith in Utrecht. Het was echt zo gaaf!! Hij zong o.a dit lied. Kippevel!! Om er samen bij te zijn en dan ook nog eens bijna vooraan te zitten was echt een lot uit de loterij…zou er zo weer naar toe willen!
Een lang traject was het gevolg van wat mij in eerste instantie eigenlijk een appeltje/eitje leek…Ik lag daar in de voor mijn gevoel kelder van het ziekenhuis. Net terug van een zonvakantie met mijn 2 kinderen uit Spanje. We waren met de bus geweest en hadden het daar op zich goed naar onze zin gehad. Wel was ik daar zeer regelmatig naar de dokterspost geweest…Had een enorme pijn in mijn schouder en wist niet waar dart vandaan kwam. Volgens mijn ene huisarts was het een ontsteking en vlgs de andere was het stress…Maar goed…ik lag nu dus op de hartbewaking en bleek meer dan 10 liter vocht bij me te hebben.De day after was heftig en confronterend…Samen met een verpleegkundige heb ik het restant van de sigaretten die ik nog in mijn handtas had symbolisch één voor één doormidden gebroken en ben toen definitief gestopt met roken!!
Daar lag ik dan…ik voelde de dood daar ronddolen…en was bang!! Zo bang als ik nog nooit was geweest…Later realiseer je je dat pas goed… op het moment zelf ben je te druk met overleven. Je beseft amper wat je overkomt. Ik was te druk met ademhalen letterlijk!! het water stond me dan ook aan de lippen en ik moest me zelf bij elkaar zien te houden om niet te verdrinken in mijn ellende…mijn kinderen waren er ook nog…Geen vader thuis om ze op te vangen. Alle lieve mensen en familie niet te vergeten hoor….maat toch is het anders…Ik wilde gewoon zo snel mogelijk weer naar huis. Maar dat ging gewoon niet. Kon niet meer op mijn benen staan…Het heeft zeker 6 weken geduurd voor ik naar huis mocht..Wat een drama zo ineens…Ik wist niet wat me overkwam…en besefte nauwelijks wat ik had…die dreun kwam pas veel later….
Op mijn Facebook heb ik een afbeelding van een groot roze hart geplaatst…
Waarom? tja..omdat ik “iets”met een hart heb! Wie eigenlijk niet? We hebben er allemaal één. De één wat groter dan de ander. En bij de ene doet hij het wat beter dan bij de ander. Maar we hopen allemaal dat hij het heel lang blijft doen! Ja toch? Over het hart is heel veel te doen en er wordt heel veel over gezongen en geschreven.
Hoe groot is jullie hart? Wie past er in…
Hoe gaat het met jullie hart…Wat gaat jullie allemaal aan het hart? Dat zijn zo van die dingen die mij momenteel zo bezig houden…
Het kan je zo overkomen dat je het aan je hart krijgt en dan wat…Ook ik stond er vroeger nooit zo bij stil dat dat kon gebeuren. Ziek zijn was iets wat anderen overkwam. Totdat ik op 36-jarige leeftijd ineens ziek werd en op de hartbewaking terecht kwam. Zomaar ineens terwijl ik dacht een ernstige schouderblessure te hebben! Daar lag ik dan op de HARTBEWAKING!! Je weet niet wat je overkomt…Dat is toch een afdeling voor oude mannen…die het al jaren aan hun hart hebben…? Niet een afdeling voor mij?? Maar ik lag daar wel. Zomaar ineens en ik werd daar geconfronteerd met het feit dat mijn hart zo goed als niks meer deed…mijn hart dat het altijd zo goed deed en openstond en klaar stond voor iedereen deed niks meer…wat nu? hoe moest dat verder? Ik wist het niet meer…Kroop diep weg in mezelf en verstopte me diep onder de dekens. niks voelen. Niet denken…
Perikelen 