beautifull day….

Soms heb je gewoon zo’n dag…Zo’n dag met een gouden randje. Zo’n dag die je wel in een lijstje zou willen doen. Vanmorgen toch nog redelijk op tijd naar werk gegaan. ( ik noem het gewoon werk maar  het is vrijwilligerswerk…) Het was druk….erg druk maar nooit te druk om een praatje met de mensen te maken..Kopje koffie aan te bieden en ook een luisterend oor…een knuffel voor diegene waarvan je voelt dat het wel eens hard nodig kan zijn.  Wat is het en blijft het toch bijzonder om te merken hoe God werkt door alles heen en hoe Hij ons gebruikt als een prachtig instrument om wat voor een ander te kunnen betekenen. Wij kleine mensen worden ingezet door onze Grote God. Hij leidt ons leven op de weg die we gaan en Hij zorgt ervoor dat we oog krijgen voor de nood van anderen….Dat we mogen zaaien in Zijn tuin. Mocht vertellen dat God een God is voor ons allen en dat we bij Hem altijd mogen schuilen. Wij kleine mensen bij U Grote God.

      

Wil jullie vragen om te bidden voor rust en acceptatie bij een aantal van de mensen die ik op woensdag zie.. Graag bidden voor kracht om de verleiding aan te kunnen om dingen te weerstaan en niet terug te vallen in hun moeite en zorg. Dat ze zich ook veilig mogen gaan voelen bij onze God. Dat ze altijd welkom zijn bij Hem. God laat geen bidder staan.

 

Pokémon…..

Afgelopen zaterdag gingen we richting Den Haag. Sinds kort woont mijn dochter daar en we zouden met elkaar ’s avonds naar het vuurwerk gaan.  We troffen het enorm met het weer en konden dus voordat het vuurwerk begon nog heerlijk een drankje doen op het terras. Daar kon ik in levende lijve ervaren hoe extreem de * Pokémonhype*  is….. Werkelijk de helft van de mensen die op de boulevard lopen zijn een soort van zombies geworden…Telefoon in de hand en al starende op hun schermpje lopen ze rond… Je weet werkelijk niet wat je ziet!! Onbegrijpelijk dat mensen o in de ban van kunnen zijn. Wij zaten aan een drankje daar buiten en opeens een enorm gegil en  ja soort van gekrijs…

“Pikachuw “!!!!  en ineens vliegen er van alle kanten mensen richting dat bewuste tafeltje!! Kinderen door het dolle heen en ja ook volwassen….Springen en roepen Yeah!! Ik heb hem!

Met stomme verbazing heb ik dit allemaal eens zitten bekijken en  eerlijk gezegd verbaasd het mij nog steeds. Ongelofelijk hoe een spel mensen op de één of andere manier zo in zijn macht kan krijgen. ( of in de beweging ;- ) )  Er word alleen nog maar gesproken over heb jij die al  of die? Nou nee hoor. Geef mijn portie maar aan fikkie 🙂  Voor mij hoeft dit niet zo…Wat zou het toch prachtig zijn als al deze mensen Jezus eens net zo zouden gaan volgen en voor Hem al die interesse hadden…

 

Let it go….

Een doodgewone woensdag dacht ik vanmorgen……redelijk vroeg in de kleren en tijd voor ontbijt en niet te vergeten: Koffie 😀   Het is en blijft wonderlijk om te leren zien hoe God ons leidt op ons pad. Hoe Hij alles in Zijn hand heeft. Vaak hebben we de neiging om de dingen zelf te willen doen. Zelf zoeken naar oplossingen en ga zo maar door. Elke keer weer als ik mezelf daar ook op “betrap”….merk ik steeds weer dat dat zo niet werkt. We kunnen van alles bedenken en proberen, maar het belangrijkste doen we niet…. Dat is op God vertrouwen. Hij weet immers wat goed is voor ons.  Ik bemerk bij mezelf dat ook nog zo vaak…Te weinig Godsvertrouwen. Teveel ikke…te weinig GOD. Heb mezelf voorgenomen om hier echt een gebedspunt van te maken….Leren de dingen in de Handen van God te leggen. Hem vertrouwen boven al. Dat gaat echt niet zo makkelijk als ik dit hier neer tik…Maar het is wel het enige wat werkt.

knipoogjes van…..

Afgelopen weekend verliep een beetje anders dan ik in mijn gedachten had.. Vol goede zin ging ik het weekend tegemoet, maar de dingen liepen niet zoals ik me had voorgesteld. Mijn lijf protesteerde aan alle kanten. Genoeg is genoeg leek het mij te zeggen. Ik had totaal geen energie om wat dan ook te doen met als gevolg dat er helemaal niks meer uit mijn handen kwam. Totale vermoeidheid sloeg toe. Waar ik normaal gesproken zeer optimistisch van aard ben viel er nu een soort van depressie over me heen. Elk klein dingetje wat ik wilde doen koste me een berg energie die ik nu niet meer bezat. Zondag was een off-day…Nog wel naar mijn moeder geweest. Maar daar bleef het dan ook bij voor deze dag. Eten smaakte me niet. En alles deed me pijn. Ik zag mijn toekomst zeer somber in…kon ik het allemaal nog wel aan? Zou ik weer de moed en energie kunnen opbrengen om er weer “tegenaan”te gaan. Lange gesprekken met mijn lieve man en veel rust die dag zorgde ervoor dat ik toch nog een beetje positief de avond tegemoet keek. Plots kreeg ik een apje van een lieve vriendin die me uitnodigde om eind deze week samen een broodje te gaan eten. Dat kleurde mijn dag weer wat vrolijker en ik fleurde er veel van op. Knipoogjes van God noem ik dat. Ze zijn er zo vaak en altijd op het juiste moment. Ze geven dat je weer even heel goed weet dat je het niet alleen hoeft te doen! Vanmorgen in de supermarkt werd ik aangehouden door een moeder van één van de clienten waar ik op woensdagmorgen vrijwilligerswerk doe…Ze sprak haar dankbaarheid uit naar ons toe over hetgeen we daar doen voor haar zoon en vele anderen. We hadden het over hoe God je leven controleert en leidt ook al heb je dat zelfs soms niet meer in de gaten. Hij is het die voor ons zorgt en die ons leven in Zijn Hand houdt. Wat een mooie knipoogjes mocht ik ontvangen. Zo bemoedigd Hij jou en mij telkens weer….  Ik voel me gesterkt en bemoedigd en heb het gevoel dat ik het weer kan! Met Hem zijn alle dingen mogelijk.

 

Wilma.