Vanmorgen liep ik te wandelen in de polder en mijn gedachten gaan dan zo heerlijk “de vrije loop”…Wat is dit een bijzonder jaar geweest. Een bewogen jaar dat wel. Tegelijk ook een jaar waarin ik weer veel mocht leren, ervaren en ook genieten.Medisch gezien was het een minder mooi jaar. Vanwege wat gezondheidsproblemen kon ik niet anders dan een aantal dingen afbouwen en zelfs stopzetten. Dat was niet makkelijk voor me…Na lang wikken en wegen durfde ik uiteindelijk te kiezen voor mijn gezondheid ( mezelf dus…) Nu ik wat meer thuis ben en rust ga vinden merk ik dat ik een lichte vorm van herstel begin te voelen. Nadat een tijdje geleden bleek dat mijn medicijnspiegel helemaal ontregeld was en mijn nierfunctie sterk verminderd was…moesten we e.e.a volledig op “de schop”nemen. Dan heeft je lichaam tijd nodig om zich aan te passen aan de nieuwe situatie…med.verandering enz…Samen met mijn nog steeds te hoge bloeddruk word dit nu aangepakt door de Nefroloog…Maar wat voel ik me al stukken beter!! Sinds ongeveer 3 weken kan ik weer wandelen en heb zelfs weer gefietst! Wat een rijkdom en wat voel ik me er goed bij! Opbouwen en uitzien naar… Gisteren zelfs gewoon in de regen wezen lopen en genieten van het feit dat je kletsnat wordt..Lopen tot je spierpijn krijgt…weten dat je leeft!
Mezelf deze week een kadootje gegeven wat al tijden op mijn verlanglijstje stond…De Bijbel in gewone taal gekocht. Wat leest dat toch fijn…en ja wat luxe dat ik dit “zomaar” mezelf kon en mocht geven.
Wat heeft God mij rijk gezegend. Zo kijkend naar de beelden op tv…in de krant…Internet..Dan realiseer je je in wat voor bevoorrechte positie we ons toch meestal bevinden.. Ook al zijn er ups en downs…dan nog zitten we hier veilig. Ik probeer me weleens in te denken hoe het geweest zou zijn als ik bv in Syrie geboren zou zijn..Dan was ik er naar alle waarschijnlijkheid niet meer geweest…( zeker weten kan ik dat niet want de mens wilt…maar God beschikt…) en zou ik dan ook standvastig in mijn geloof kunnen blijven? Dat zijn zo van die dingen die je heel bewust maken van alles wat we krijgen uit GENADE alleen..We hoeven daar niks voor te doen.. Wat een grote God hebben we toch!
Natuurlijk blijven we mensen met al onze fouten en gebreken. Natuurlijk zijn we kwetsbaar..Maar wat een rust is het om te weten dat je altijd weer bij Hem terecht kunt.
Vaak zingt het opwekkingslied 717 in mijn hoofd…
in een donkere tijd
geeft een heel klein licht
uit een blij gezicht
soms een sprankje hoop
vele kleine lichtjes
die de liefdesstralen
uit hun diepste halen
zetten mij in gloed
met die gloed en hoop
wil ik er voor gaan zorgen
dat de vrede van morgen
ook uit mij mag lichten
Perikelen 