2 weken vrij…..

Na een periode van griep( ikzelf)  en longontsteking ( manlief) doen we een serieuze poging om de draad weer een beetje op te pakken. Piet is halverwege de week weer begonnen met werken. Dat was best even flink wennen. Gelukkig maar een paar dagen en is het inmiddels bijna weekend. Bij mij zit de griep nog wel wat in mijn benen en longen…Hoest nog best wel wat…Afgelopen week mocht ik naar de Nefroloog. Eindelijk eens een artsenbezoek wat een beetje positief was. Het lijkt er zelfs op dat mijn nierfunctie wat is verbeterd! Top dus.  ( lang leven de wietolie 😉 ) De aankomende 2 weken hoef ik NIET naar het Umcu. Dat voelt zo heerlijk. Even geen ritjes naar Utrecht.. Geen bloed prikken…geen scans ect. Even heerlijk tijd om bij te komen. Straks moed verzamelen om de fysio te bellen zodat ik binnenkort kan gaan starten met een beweegprogramma. De spieren eens even goed gaan gebruiken en proberen om weer wat conditie op te bouwen. Loop hier nogal tegen aan te “hikken”…Eerst maar eens bellen en dan stap voor stap verder…soms heb ik een soort van * schop onder m’n k * nodig 😉  Ik heb mezelf even wat tijd gegeven om e.e.a een plekje te geven.. De uitslag van de Ct-Scan viel mij eerlijk gezegd een beetje tegen… Ik had me helemaal in gesteld op de woorden: “tumor is kleiner geworden”….net als die keer ervoor…en als ze dan zeggen dat dat niet zo is….dan val je stil….Wel was de tumor niet gegroeid! die ene dan…de andere was wat toegenomen in volume…dat zegt niet zo heel veel weet ik nu. Maar mijn hart luisterde niet zo goed…..leren “omdenken”dat is wel wat voor mij…. Piekeren is immers de verkeerde kant op denken.. De nachten zijn daar uitstekende momenten voor…dat blijkt bij mij maar al te vaak. Vanmorgen stond daar een mooi stukje over in de dagelijkse mail van #BIOY

‘Zelfs in de nacht spreekt mijn geweten.’

Midden in de nacht komen er veel gedachten in ons op en vaak ook zorgen. Als we die uitspreken in gebed, kan God met ons praten, ons sturen en kan ons lichaam zich veilig en beschut voelen…

Bij het lezen van dit laatste stukje gingen mijn gedachten bijna als vanzelf naar Romeinen 8 ;18… * Ik ben ervan overtuigd dat het lijden van deze tijd in geen verhouding staat tot de luister die ons in de toekomst zal worden geopenbaard.*

Leren om je zorgen los te laten….Dat blijft toch wel moeilijk… God niet voor de voeten te willen lopen…Je leven volledig in zijn Vaderhand leggen. Stap voor stap verder gaan aan Zijn Hand. Hij laat nooit los wat Zijn hand begon.

 

Wie maar de goede God laat zorgen
en op Hem hoopt in ’t bangst gevaar,
is bij Hem veilig en geborgen,
die redt Hij godlijk, wonderbaar:
wie op de hoge God vertrouwt,
heeft zeker op geen zand gebouwd.

 

van die nachten….

Gisteren was ik weer even in het Umcu ….Vorige week was ik een Ct-Scan wezen maken en de uitslag zou ik gisteren dus krijgen. Half ziek bij mijn vriendin in de auto op weg. Griep voor de derde keer dit seizoen…. Ondanks de griepspuit. Ik denk dat ik die aankomend najaar maar eens niet ga halen. Piet is ook al meer dan een week flink ziek. Het begon met een luchtweginfectie en inmiddels heeft hij longontsteking.. AB helpt niet afdoende  vandaar dat de Huisarts hem nu maar een stootkuur prednison heeft gegeven. We houden elkaar dus flink wakker snachts… Om de beurt hoesten en proesten en wc-bezoekjes…dat komt de nachtrust nou niet bepaald ten goede… We zijn samen een soort van kneus en kneus… De uitslag gisteren viel mij eerlijk gezegd een beetje tegen….ik had na de vorige keer zo gehoopt dat de tumor wederom kleiner zou zijn geworden……Helaas was dat niet het geval. De tumor is niet kleiner geworden. …maar ook niet gegroeid!  Het verdachte plekje lijkt wel iets in massa te zijn toegenomen…maar dat kan door de bestraling komen… Het wordt nl een soort van verpulverd door de bestraling en de long moet dan nog  “opruimen”.,   Een lotgenoot verwoorden het als volgt: Chemo verlaat je licham weer maar de bestraling blijft heel lang onzichtbaar maar wel voelbaar in je lijf aanwezig… Het bericht viel me best wel rauw op m’n dak….Eerlijk gezegd had ik hier niet zoveel rekening mee gehouden…Mijn hoofd snapt het allemaal wel maar mijn hart is een beetje van slag zeg maar… En wat gebeurd er dan…dan komt het bij mij snachts naar boven… de vragen en twijfels…de onzekerheden… overdag ben ik meestal wel bezig met van alles en nog wat…maar savonds en snachts is het tijd om alles eens goed te overdenken… geen afleiding…alleen met mijn gedachten en mijn Vader. Aan Hem vertrouw ik al mijn zorgen toe. Terwijl er zoveel vragen door mijn hoofd gaan komen de antwoorden als vanzelf ik de vorm van liedjes…

Blijf mij nabij, wanneer het duister daalt,
De nacht valt in, waarin geen licht meer straalt.
Andere helpers, Heer, ontvallen mij.
Der hulpelozen hulp, wees mij nabij.

U heb ik nodig, Uw genade is
mijn enig licht in nacht en duisternis.
Wie anders zal mijn leidsman zijn dan Gij?
In nacht en ontij, Heer, blijf mij nabij.

Blijf dicht bij mij
Heel dicht bij mij
Blijf mij nabij
O Jezus.

Houd, Heer, Uw kruis hoog voor mijn brekend oog,
licht in het duister, wijs de weg omhoog.
Uw dag breekt aan, de schaduw gaat voorbij,
In dood en leven, Heer, wees Gij nabij.

Blijf dicht bij mij
Heel dicht bij mij
Blijf mij nabij
O Jezus.

 

God van trouw, U verandert nooit, Eeuwige, U mijn Vredevorst.

Aller Heer, ik vertrouw op U. Heer, ik roep tot U, opnieuw en opnieuw. Heer, ik roep tot U, opnieuw en opnieuw. U bent mijn rots wanneer ik wankel, U richt mij op wanneer ik val. Dwars door de storm bent U Heer, het anker; ik stel mijn hoop alleen op U. God van trouw, U verandert nooit, Eeuwige, U mijn Vredevorst. Aller Heer, ik vertrouw op U. Heer, ik roep tot U, opnieuw en opnieuw. Heer, ik roep tot U, opnieuw en opnieuw. U bent mijn rots wanneer ik wankel, U richt mij op wanneer ik val. Dwars door de storm bent U Heer, het anker; ik stel mijn hoop alleen op U.

 

Terwijl ik in bed lig en de liedjes meezing in mijn hoofd komt de rust terug. Hij is altijd bij mij en zal me nooit verlaten. Hoe zwaar het soms ook mag zijn God is erbij. Nu kan ik ook blij zijn met de uitslag van gisteren. De arts vertelde mijn ook nog dat de bestraling nog lang niet is uitgewerkt!  De rust leren nemen om te accepteren dat alles goed zal komen is aan mij. Hij zal mij daarbij helpen.  Wat een troost om dit te mogen weten.Wat een machtig God.

Het mooiste moet nog komen!

“Want ik ben er zeker van dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid die over ons geopenbaard zal worden.”

wat een start….

waarom bloggen? Omdat ik zo de dingen van me af probeer te schrijven…alles op een rijtje te zetten….mijn gedachten ordenen. Het helpt een beetje……. 😉

Vorige week zaten we nog op de nieuwjaarsreceptie van Harten-twee…Onwetend van wat ons te wachten stond..Afgelopen week was een heftig weekje…..  het begon allemaal zo “normaal”…Smorgens was ik heerlijk naar buiten om een kleine wandeling te maken met een tussenstop bij mijn moedertje om daar dan even een bakkie te doen en wat uit te rusten alvorens terug te lopen. Geen enkel probleem. Zelfs nog even boodschapjes gedaan in de winkel van het verzorgingstehuis. Thuis ook alles nog oke. Piet kwam vroeg in de middag thuis… Hoestend en proestend…duidelijk een griep onder de leden. Naar bed dan maar!  Ik was er net uit gegaan en ging beneden theetje maken en wat tv kijken…En daar kwam het ineens….zo’n druk op mijn borst…alsof er iemand met 2 vuisten mijn ribben naar binnen probeerde te drukken…zakte totaal niet af..Ik maar puffen…( had het al eerder iets gehad maar dan ging het weer weg…) Helaas bleef het. Manlief uit bed geroepen na zo’n 3 kwartier…Huisarts gebeld. Ze kwam naar mij toe en na wat overleg met Umcu besloten om me in te sturen. Ambu gebeld en daar lag ik weer…. Wat maakt dat veel in je los zeg….flashbacks…..sirene ect…bah bah bah!  Niet alleen voor mij maar zeker ook voor mijn kinderen  Eveline en John…….Piet  en allen die mij zo lief zijn .Dan lijkt en voelt het alsof het allemaal gisteren was.De tussenliggende jaren vallen ineens weg…daar lig je weer… poeh poeh! onderzoeken…bloed ECG aan de telemetrie en ga maar door….

Inmiddels ben ik gelukkig weer thuis! Ze weten niet zo goed waar één en ander van komt. Kan van de bestraling zijn! Maar het kan ook zo zijn dat er één of meerdere adertjes verstopt zitten…Daarom zijn er de aankomende periode vervolgonderzoeken gepland.  MRI met en zonder inspanning. Ook wel Myoview genoemd.

*   Myoview

Een myoview geeft informatie over de doorbloeding van de kransslagaders en vertelt zo hoe het met de zuurstofvoorziening van de hartspier is.* (nuclear onderzoek van het hart)

Aan de hand daarvan gaan ze verder kijken…mocht het nodig zijn dan volgt er nog een hartkatheterisatie.  Voor nu heb ik een Nitrolingual pompspray mee naar huis gekregen. Bij klachten mag ik dan een spraytje onder mijn tong doen. Bellen met de SEH en melden. Gelukkig heb ik diezelfde erge druk nog niet weer gevoeld. Maar de schrik zit nog wel behoorlijk in mijn benen….Proberen weer de rust en het vertrouwen in mijn lijf terug te vinden..

Afgelopen donderdag ook nog een CT-Scan gekregen van mijn longen. Voor de uitslag hiervan ga ik aankomende maandag naar mijn longspecialist.

Manlief ligt nog steeds op bed….beginnende longontsteking. Heeft een antibioticakuur. Duurt altijd even voor deze aanslaat… We zijn dus een soort van * kneus & kneus * van ons beide is het energie-nivo behoorlijk gedaald….

We weten dat het echt wel weer goed komt. Voelen ons getroost en en bemoedigd door jullie lieve en warme reacties. We weten ons veilig in Gods handen. Hij laat nooit los wat zijn Hand begon.

 

Ruwe stormen mogen woeden,
alles om mij heen zij nacht,
God, mijn God zal mij behoeden,
God houdt voor mijn heil de wacht.
Moet ik lang zijn hulp verbeiden,
zijne liefde blijft mij leiden:
door een nacht, hoe zwart, hoe dicht,
voert Hij mij in ’t eeuwig licht.