Wapperende zeilen…

Halverwege de nacht werd ze wakker met de gedachte dat ze op de camping was! Wat een gefladder van tentzeilen hoorde ze toch steeds! Dat kon toch niet waar zijn…Ze keek nog eens goed om zich heen of ze wel werkelijk in haar eigen bedje lag? Ja hoor…Haar man lag heerlijk naast haar te slapen…zich zo te zien van geen kwaad bewust. Hij lag wel heerlijk te slapen..Ze draaide zich nog maar eens om en probeerde weer in slaap te vallen…Weer hoorde ze zeilen wapperen…Zie je nou wel!! Het lag niet aan haar…Daar was het weer!! Ze spitste haar oren nog eens goed…het werd erger…De wind buiten leek ook wat te groeien. Ze begin wat te woelen..maar had nog niet echt zin om op te staan en te gaan kijken waar het nou vandaan kwam. Nog maar eens op de andere zij proberen…Waar komt dat K**geluid vandaan vroeg haar man ineens….O! zei ze ben jij ook wakker? Ja wat wil je zei hij met die herrie van die zeilen…Ik ga wel even kijken…Toen hij terug kwam was hij niet zo vrolijk…De buurman heeft op de achterstraat een zeil gespannen over wat meubels die hij aan het opknappen is…maar ja het weer ia nogal omgeslagen vannacht…En nu kleddert de regen op het zeil en de wind doet aardig z’n best om het los te rukken,…Ik zal ons raam wel dicht doen…dan kunnen we misschien nog een paar uurtjes slapen…Half 5 ging de wekker van manlief af om te gaan werken. Buurman slaapt nog 😦  heel even had ik om een uurtje of half 9 de neiging om op de bel te lellen….;-) heel even….

Van lapjeskat tot lappenmand….

Wachtend op het voorjaar zit ze al geruime tijd met haar katten in huis! Gelukkig is ze in het rijke bezit van 3 van die heerlijke monsters. De snoezige rooie pluizebol zit meestal bovenop de bank heel dicht bij haar. Zodat ze haar goed in de gaten kan houden. Bij het minste of geringste pijntje van haar kant gaat het koppie omhoog en komt er een vette kroel! Ze vormen zo samen als het ware een soort van twee-eenheid. Kennen elkaar dan ook door en door! Die andere rooie…die je weetwelkater….Dat is een geval apart….Hij is zo’n lieverd! Sinds hij uit de kast is gekomen ( zeggen we hier in huis 😉 ) is hij per dag liever en liever geworden! Hij heeft per dag zo’n knuffel of 30 nodig vind hij! Mininmaal!  Komt hij daar niet aan…dan komt hij ze wel even opeisen…d.m.v een speciale manier van vragen! Hij komt bij je zitten en gaat net zolang met z’n pootje op je arm tikken totdat je gaat aaien….zo ontzettend lief! Om op te ( vr) eten!! en last but not least…hebben we nog onze Mickey…Ze werd als laatste geboren…dat is nu niet meer te zien. Ze heeft haar eigen plekje gekregen bij ons. Heeft nu haar speciale kussentje waar ze zich heerlijk kan terugtrekken als het wat te druk is in huis. Maar o wee als ze merkt dat één van de andere katten iets meer aandacht krijgt dan zij….dat begint ze meteen te mauwen en komt heel hard aangerend….Van: hallo!! Ik ben er ook nog!! Nu ben ik aan de beurt! En vervolgens doet ze precies de andere twwe na om zo ook haar portie aandacht te krijgen…Alleen noemne wij haar Mickey/lickey…want ze heeft de gewoonte om altijd je te likken… 🙂 Gelukkig voor de kattenbeesten knapt nu het weer wat op en kunnen ze straks wat meer naar buiten op de achterstraat. Heerlijk genieten daar. Nu zelf nog wat meer opknappen…Mijn kuur begint aan te slaan ….nog een beetje rustig aandoen en hopen dat de zalf voor de plekjes op mijn  gezicht en borst ook verder goed hun werk blijven doen…Dan kunnen zowel de katten als ik volop van het voorjaar gaan genieten.

Photo-Sunday: Many

huid-zaken…

De afgelopen dagen waren nogal hectisch geweest. Ze ging voor een doodnormale controle naar de Dermatoloog. Even een bezoekje dacht ze…Een korte controle , 5 minuutjes werk en dan huppakee weer naar huis. Stelt normaliter niks voor. je bent langer onderweg met het heen & weer rijden dan dat je binnen bent. Haar man wilde weer eens een keertje mee en had een vrije dag genomen. Er wachtte thuis nog wat laatste kluswerkjes op hem zo konden zo mooie e.e.a combineren. Eenmaal binnen werd het ritueel gestart…Er was natuurlijk ook een arts-assistent bij aanwezig en bij haar gezicht bleven ze extra stilstaan…Daar vlak boven haar wenkbrauw bleven ze kijken…Een loep erbij..Nee. dat is niet echt oké mevrouw…en daar bij uw rechteroog ook niet….we maken even een fotootje…en dan vergelijken we die met die van de vorige keer.Ze daalden af naar beneden….Hmm…dat plekje bij uw borst vertrouwen we ook niet! BAM! Daar had ze nu echt niet op gerekend!! Ze had thuis zo goed gekeken…dat plekje bij haar wenkbrauw…ze dacht echt dat dat een gerstekorrel was…Niet dus…Wat een tegenvaller zeg…Oef!! Nu dan toch maar weer een behandeling starten….Wederom met Chemo-zalf. Gelukkig kan het hier nog mee…Was dat even schrikken! Nu een paar dagen verder is de ergste schrik gezakt…Het is niet prettig, maar er zijn ergere dingen! Vol goede moed weer verder!Ze weet  zich getroost door haar Heiland.Hij is immers met haar alle dagen van haar leven. Hij verzorgt & vertroost.