Donkere dagen…..

Donkere dagen voor kerst..Nou dat klopt momenteel best wel. Soms is het buiten behoorlijk grauw en grijs. Hoe fijn dat je dan in huis het toch nog een beetje gezellig kunt maken met wat extra licht. Kaarsjes aan…kerstboompje versiert en een mooi muziekje erbij. Dat scheelt best wel. Af en toe op visite gaan bij vriendinnen, theeleuten.  Deze maan ervoor gekozen om even helemaal NIET naar het UMCU te gaan. ( hopelijk lukt dat de laatste 2 weken van december ook nog 😉 ) . Even rust en niks “moeten”…Mijn lichaam begint heel voorzichtig te wennen aan de nieuwe dosering medicatie.  (Medicatie voor de neuropathie…)Meer pijn en minder dufheid en zeker toch ook minder ritmestoornissen. ( zijn er nog wel maar stukken minder) Het is een keus die ik moest maken. Werd hele maal peu-nerveus van al die ritmestoornissen. Nu eerst stabiel worden en dan evt. kijken naar een andere vorm van pijnbestrijding. Mijn nieren zijn ook erg blij met deze keus. De functie is tot nu toe niet slechter geworden. Stabiel slecht zeggen ze dan. 😉  (18% ). smorgens kan ik (voor mijn gevoel) weer redelijk uit de voeten. Heerlijk is dat. Smiddags rust. Dat is nog wel even een “puntje van aandacht” Maar gaat lukken hoor. 🙂 Verheug me enorm op de feestdagen. Tijd met familie en vrienden doorbrengen. Merk dat ik steeds meer een soort van kloek aan het worden ben. De mensen waar ik van hou heb ik het liefste dicht bij mij.  Het afgelopen jaar was een jaar waarin ik vaak naar het Umcu mocht…Hopelijk is dat aankomend jaar wat minder. Geen idee wat de toekomst gaat brengen. Maar ik weet me veilig in Zijn Hand. Hij laat Zijn Licht immers altijd in mijn hart schijnen en helpt me overal doorheen. Wat een troost is dat. Dat wens ik een ieder van jullie ook toe. Dat Zijn Licht mag schijnen in de duisternis en dat we weten dat het Licht altijd overwint. Gezegende dagen en een Liefdevol 2017.

X Wilma.

Mijn naaste……

Zo tegen het einde van het jaar krijg ik soms van die periodes dat ik terugkijk op het afgelopen jaar…. Wat was het voor een jaar en wat heeft het mij gebracht/geleerd. Het was een jaar vol met heftige emoties….Vrienden die overleden zijn…Ernstig zieke…Zorgen en problemen. Heel soms lijkt het of er niets anders gebeurd in mijn omgeving. Wat is het dan toch bijzonder dat we alle zorgen en moeite bij God mogen neerleggen. Weten dat Hij zorgt.

De afgelopen week werd ik best wel wat verdrietig van sommige reacties op de vluchtelingen die bij ons “geplaatst ” moeten gaan worden… Ik ben me er heel goed van bewust dat het niet makkelijk is allemaal.. Niet iedereen zit te wachten op een soort van blokwoningen die dan bij jou in de straat geplaatst kunnen gaan worden. Het zal zeker wennen zijn. Toch bekruipt me soms een naar gevoel als ik sommige reacties lees/hoor. Ik weet absoluut geen “goede” oplossing voor deze situatie . ( noem het liever geen probleem, want dat is wat we er zelf van maken) deze mensen zijn vaak wanhopig op zoek naar veiligheid en rust. Ja ik weet dat er ook enkele tussen zitten die wat anders zoeken. Maar er zitten overal wel mensen tussen die willen “gebruik” maken van…Niet alleen in deze situatie maar ook op een andere manier. Moeten de goeie dan maar weer onder de kwade lijden?

Stel je eens voor dat wij op zoek zijn naar een thuis…een plek om onze kinderen veilig te laten op groeien. Een plek waar je niet bang hoeft te zijn om wie je bent. Geen gillende sirenes…luchtalarm…schoten..bedreigingen…brand…vernieling ..verkrachtingen..en ga zo maar door.. Dan wil je toch ook dat een ander je een helpende hand toereikt…je welkom heet?

Het is absoluut niet mijn bedoeling om hier een oeverloze discussie over te gaan voeren.. Wat ik graag zou willen is dat we proberen de dingen van de andere kant te bekijken. We zijn immers allemaal wereldburgers? Daarnaast staat er ook in Gods Woord dat we onze naaste behoren lief te hebben als onszelf…

Dat zijn zo van die dingen die mijn gedachtes passeren in deze tijd van het jaar.

Gij geheel anders ….

Een liefdevolle groet.

Wilma