Zomaar een Vrijdagmorgen…

Zachtjes hoor ik de regen tikken tegen mijn slaapkamerraam… Lui draai ik me nog heel even om. Vandaag hoef ik eindelijk eens heel even NIKS! Niet naar therapie..niet naar het Umcu..geen boodschappen doen..Gewoon even niks! Wat een heerlijke gedachte..Daarom kan voor nu de regen me ook niet zoveel schelen. En het is ook nodig ( zeggen ze ) De afgelopen tijd stond mijn leven iets teveel in t teken van “moeten” …. Ik werd a.h.w geleefd door mijn lijf wat niet wilde…Dat valt soms wel en soms niet mee. De ene keer kun je daar beter mee overweg dan de andere keer. Vanaf de kerst wil het niet! Daar komt het in het kort gezegd op neer. Steeds maar medicatie veranderen en steeds maar weer nieuwe onderzoeken en er toch net de vinger er niet op kunnen leggen. Mijn Astma is wel enorm toegenomen…en er schijnen wat zorgen om mijn longen te zijn.. Daar wordt nu nog verder onderzoek naar gedaan.. Uit voorzorg krijg ik momenteel een stevige Prednisonkuur… Daar ga ik altijd zo vreemd van dromen…;-) Vannacht ben ik op wintersport geweest samen met mijn dochter en Piet en de kat…hoe cool is dat! Wat medicijnen allemaal wel niet met je kunnen doen.. Nu nog zorgen dat ze me beter gaan maken!! Dat zou helemaal fantastisch zijn toch?

Maar waar weet ik me beter en veiliger dan in de handen van mijn Schepper en Maker? Hij immers waakt over mij dag en nacht.

Er loopt een man langs de wegen.
Ik kwam hem tegen, hij zei: kijk naar de lelies in het veld.
Waarom maak jij je zorgen
Wat je zult eten morgen en of je kleren hebt en geld.
Maar ik zeg: ga met mij mee m’n kind
en je zult schatten vinden waar al het and’re bij verwelkt.
Want de Vader die het leven schept, weet wat je nodig hebt
en zelfs al je haren zijn geteld.

Er loopt een man langs de velden,
weet je wat hij vertelde: kijk naar de vogels in de lucht.
Zij doen geen zware arbeid, toch geeft de Vader altijd
voldoende zaad, voldoende vrucht.
Maar ik zeg: zoek eerst het koninkrijk en zijn gerechtigheid
en al het and’re komt vanzelf.
Wees niet bang om je kruis te dragen, want Hij kent al je vragen,
zelfs al je haren zijn geteld.

Er loopt een man door de steden,
heel lang geleden, Hij zei: als God zorgt voor de beesten hier,
waarom zul jij dan bang zijn, is je geloof dan zo klein,
jij bent toch meer dan plant of dier?
Maar ik zeg: Jij moet mijn wegen gaan, doe als ik heb gedaan
doe zoals ik je heb verteld.
Wees niet bang voor de dag van morgen
de Heer zal voor je zorgen,
zelfs al je haren zijn geteld.

X

 

 

Contact…..

Met het weekend zo vlak voor de deur nog even een blogje schrijven….Dat was althans wel mijn voornemen. Kom net bij mijn moeder vandaan. Dat is de laatste tijd op de vrijdagmorgen wel zo’n beetje een gewoonte geweest. Mijn kopje staat tegenwoordig al klaar. Bij haar of bij buurvrouw Ger… Ze rekenen al op mij…Als ik er zo tegen 10.u nog niet ben gaat steevast de telefoon…Kom je nog? Het breekt hun eenzaamheid..Misschien ben ik hen enige verzetje wel op deze dag…Wie weet…Eenzaamheid bij ouderen. Eenzaamheid bij mensen! Het komt zoveel vaker voor dan wij denken/weten…Hoeveel mensen zijn er eigenlijk eenzaam? Wie het weet mag het zeggen…wie durft het eigenlijk te zeggen…Hoeveel mensen verzwijgen dit zo kwetsbare onderwerp…Wij zoeken soms de stilte op om te ontkomen aan de drukte…om tot rust te komen. Terwijl andere juist proberen om contact te krijgen…omdat de stilte op ze afkomt…als je de hele dag alleen bent kan de stilte je juist enorm aangrijpen…Zeker als je uren/dagen alleen bent noodgedwongen thuis zit…dan kan een bezoekje je zo goed doen…en dan denk ik niet alleen aan bejaarden…maar ook aan zieken/ alleenstaande/alleengaande/mindervalide…enz…mensen in tehuizen vul maar in. Ik denk dat er voor ons nog veel te doen ligt..Merk dat ik er vaak in tekort schiet…Dat ik soms denk van..nu even niet hoor. Ben nu net lekker thuis en heb eigenlijk geen zin…Maar dan ’s avonds in bed komt er dat stemmetje in mij omhoog…denkende waarom heb je dat niet gedaan…was dat nu echt zoveel mmoeite geweest?

Heb jij dat ook weleens? vertel eens…