Follow-up.

Inmiddels zijn er al weer 4 weken verstreken sinds mijn laatste bestraling. Weken waarin  de vermoeidheid een erg grote rol in mijn leven is gaan spelen.   Vorige week ben ik naar de Nefroloog geweest. Daar kreeg ik gelukkig positieve dingen te horen. Geen verslechtering van mijn nierfunctie. Zo blij!! Ik was daar nl erg bang voor.. .. Voor vandaag stond er een gesprek met de Oncoloog op de planning. Piet had een halve vrije dag geregeld zodat we samen konden gaan.  Van tevoren had ik al een aantal vragen op papier gezet. Ik ben nogal van het vergeten op dit moment en wilde een aantal dingen graag weten. Helaas kon ze niet op mijn meest dringende vragen een voor mij bevredigend antwoord geven. Ik wilde nl dolgraag weten of de tumor weg is-was….Daar voor is de tijd tekort. De bestraling werkt nog door.  letterlijk zei ze: “in jou geval is het nu eenmaal zo anders. Jou lichaam is niet zoals dat van een ander omdat je getransplanteerd bent en dus gaat alles anders. De bestrijding van de tumors en het genezingsproces “. De vermoeidheid zal ook zeker langer blijven dan bij een willekeurig patient.  Dat was wel even slikken….maar ook gewoon heel eerlijk! Daar hou ik van. We konden onze vragen goed stellen en wederom nam ze alle tijd voor mij (ons).  We hebben samen met haar een plan opgesteld.  Binnen korte tijd opnieuw naar mijn longspecialist.  Voor dat ik op gesprek ga bij hem zullen er dan een aantal onderzoeken plaatsvinden.  Zodat we kunnen zien hoe en wat de bestraling heeft gedaan. Daarnaast ga ik me aanmelden voor een beweegprogramma met een oncologische indicatie. Om op deze manier te gaan proberen mijn conditie iets te verhogen. Deze is nu namelijk erg slecht.  al met al was dit een enerverende dag.
Eerlijk gezegd weet ik nog niet echt veel meer….maar toch voelt het als een stukje vooruitgang! Ik hoef immers zoals het er nu uitziet geen verdere therapie.  Hopelijk weten we snel in hoeverre de behandeling is aangeslagen. Ik blijf positief , want het voelt goed.  Elke keer een ietsiepietse vooruit. Kleine stapjes welliswaar maar toch!

Jullie liefdevolle gebeden – berichtjes -apjes – kaarten – bloemen ect.. het doet mij (ons)  zo goed! De wetenschap  dat er zoveel mensen met mij meeleven….aan ons denken en voor ons bidden.  Juist op die momenten als het tegen zit….dan  komt er altijd wel iets wat me weer opbeurt.  Engelen op mijn pad zijn jullie.  Dank!!!

Ik weet, aan wien ik mij vertrouwe,
al wisselen ook dag en nacht.
Ik ken de rots waarop ik bouwe;
hij faalt niet, die uw heil verwacht.

 

er is voor alles een tijd…

Zomaar een zaterdagmorgen in Oktober…Het is nog steeds erg zacht herfstweer. Mijn rozenstruik staat (wederom) in bloei. De musjes trekken rietsprietjes uit onze schutting…En de Hortensia laat zo af en toe nog een prachtige bloem zien aan ons. De jaargetijden…wat wonen we toch in een mooi land. Een land waarin de grootsheid van God zo duidelijk aan ons wordt getoond. Elk jaargetijde heeft zo z’n charme. De natuur spreekt zonder woorden.  Afgelopen dagen is het me gelukt om (bijna) elke dag een klein stukje te gaan lopen. Heerlijk de frisse lucht in mijn longen opsnuiven. Hoofd leeg maken en genieten van de stilte en al het moois wat ik dan tegenkom. Dan voel ik me rijk.  Proberen te genieten van wat wel lukt.  I.p.v verdrietig te zijn over wat (nog) niet lukt of gaat zoals ik het wil… Zeker is dat er. Mijn hoofd en lijf zijn lang niet elke dag op één lijn.. verre van dat soms. Smorgens bij het ontwaken lijkt het allemaal één grote boze droom….net of het allemaal niet waar is…totdat een fikse hoestbui me er keihard aan herinnert dat het real is.. Gelukkig heb ik wat voor het hoesten en heel af en toe neem ik ook iets om even een nacht goed door te slapen.  Dat kan een mens zo goed doen he 😉 Aankomende week mag ik op visite bij de Nefroloog…dan gaan we kijken hoe mijn nieren zich hebben gehouden tijdens en na de bestralingen.  De bestralingen werken nog volop door in mijn lichaam…dat is ook te voelen en te merken.  overprikkelde longen en benauwdheid… Zodra ik probeer dingen te doen dat kom ik lucht tekort.. Mijn tempo leren aan te passen, dat is nogal een “dingetje”… Maar ik werk eraan 😉 Probeer ook goed mijn rust te nemen. Die week erna hebben we een gesprek met de Oncoloog.  Heb inmiddels een soort van vragenlijstje gemaakt met de dingen erop die ik graag bespreken wil…als ik daar zit ben ik nl vaak vergeten wat ik allemaal zou willen vragen. Wil zo graag weten of de behandeling aanslaat.. De onzekerheid is soms moeilijk..Gelukkig is er daar altijd volop de tijd en aandacht voor me. en is geen vraag raar of apart.   Nu dan eerst heerlijk weekend. Even helemaal niks en tijd voor elkaar. zoals prediker zegt is er overal een tijd voor..

Er is voor alle dingen een moment en voor alle dingen onder de hemel is er een tijd.
2 Er is een tijd om geboren te worden en er is een tijd om te sterven.
Er is een tijd om te planten en er is een tijd om uit de grond te trekken.
3 Er is een tijd om te doden en er is een tijd om te genezen.
Er is een tijd om af te breken en er is een tijd om op te bouwen.
4 Er is een tijd om te huilen en er is een tijd om te lachen.
Er is een tijd om te treuren en er is een tijd om te dansen.
5 Er is een tijd om stenen weg te gooien en er is een tijd om stenen te verzamelen.
Er is een tijd om te omhelzen en er is een tijd om afstand te houden.
6 Er is een tijd om te zoeken en er is een tijd om te verliezen.
Er is een tijd om te bewaren en er is een tijd om weg te gooien.
7 Er is een tijd om te scheuren en er is een tijd om dicht te naaien.
Er is een tijd om te zwijgen en er is een tijd om te spreken.
8 Er is een tijd om van iemand te houden en er is een tijd om iemand te haten.
Er is een tijd voor oorlog en er is een tijd voor vrede.

Aan ons om te beslissen hoe we met die van God gekregen tijd omgaan….Ik voel me nog steeds rijk gezegend met al die extra jaren die ik al van God gekregen heb. #bonusjaren.. #Donor. God geeft kracht naar kruis. Hij is het die mij sterkt.

Wat geniet ik enorm van jullie meeleven, in welke vorm dan ook. Berichtjes -gebeden-kaartjes-apjes-bloemen-kadootjes…om stil van te worden… Elk teken van meeleven voelt aan als een warme deken. zo fijn en bijzonder.. Voel me gedragen in gebed. #Dank!

 

Vanmorgen dit prachtige lied steeds in mijn hoofd en hart…

 

Blijf mij nabij, wanneer het duister daalt,
De nacht valt in, waarin geen licht meer straalt.
Andere helpers, Heer, ontvallen mij.
Der hulpelozen hulp, wees mij nabij.

Wees bij mij, nu de dag ten einde spoedt.
Alles verdoft wat glans bezat en gloed.
Alles vervalt in ’t wisselend getij,
maar Gij die eeuwig zijt, blijf mij nabij.

U heb ik nodig, uw genade is
mijn enig licht in nacht en duisternis.
Wie anders zal mijn leidsman zijn dan Gij?
In nacht en ontij, Heer, blijf mij nabij.

Ik vrees geen kwaad, want bij mij is de Heer.
Tranen en leed zijn nu niet bitter meer.
Waar is uw prikkel, dood, wat dreigt ge mij?
Ik triomfeer, mij is de Heer nabij.

Houd, Heer, uw kruis hoog voor mijn brekend oog,
licht in het duister, wijs de weg omhoog.
Uw dag breekt aan, de schaduw gaat voorbij.
In dood en leven, Heer, wees Gij nabij.

 

Liefs.

 

 

 

 

 

het is zoals het is…..

Met een keel die aanvoelt als zijnde schuurpapier werd ik vanmorgen wakker… Praten lukt even niet. ( lekker rustig toch 😉 )  Hoesten daarentegen gaat wel…veel en lang! Zo zijn er nogal wat klachten momenteel… Het was een pittige week. Die eerlijk gezegd volledig in het teken van naar het ziekenhuis gaan stond.  Wisselend met de taxi of met een vriendin.  Wat was ik gistermiddag blij toen ik weer weg mocht gaan. Het eerste stuk zit erop. De bestralingen zijn klaar…Helaas weet ik verder nog niks. Afgelopen  maandag had ik ook een gesprek met de Oncoloog. Zij vertelde me dat ze pas over 3 mnd kunnen zien in hoeverre de bestraling goed zijn werk heeft gedaan. Het werkt nl nog steeds door. Eind oktober heb ik sowieso weer een follow-up. Mocht er in de tussentijd iets zijn of wat dan ook…ze zijn 1 belletje van me af. Dat is een hele geruststellende gedachte.  Op de afdeling Radiotherapie zijn het ook enorme lieve mensen.  Ze hadden een cd-speler voor me geregeld. Kon ik tijdens de behandeling ( ruim 20 minuten) heerlijk naar mijn zelf meegebrachte muziek luisteren. Dat helpt! Geen vraag is raar of teveel. Ze nemen en maken alle tijd voor je! #Toppers! Nu dan helaas de griep erbij..zat ik niet echt op te wachten, maar het is zoals het is.  Ik ga ervan uit dat ik daar snel van mag opknappen en dan kan ik aansterken en het gevecht verder aangaan.  De moeheid is iets wat ik met mijn verstand al wel een plekje kan geven ( denk ik ) maar met mijn hart nog niet….mijn lichaam reageert nogal heftig op de bestralingen..door mijn zeer lagenweerstand hakt het er behoorlijk in…Flash-backs van jaren terug komen er op de gekste momenten in mijn hoofd. Juist op die momenten dat ik eigenlijk graag zou willen slapen.  Als het stil en donker is…Ik concentreer me dan op aan mooie liedjes die ik in gedachte ga zingen..Dat trekt me er doorheen.

Jullie lieve berichtjes, kaartjes, bloemen ect…ze zijn hartverwarmend. Lieverds die een bakkie komen doen en vervolgens mijn ramen even lappen. Dat je een keertje niet hoeft te koken..zo tof! Ben God dankbaar voor zoveel lieve mensen om mij heen.  Apjes en foto’s van mijn kinderen..  even heerlijk bellen met elkaar. zo blij word ik ervan.  Er is in elke dag wel iets moois en goeds! Hoe klein dan ook. Dankbaar voor zoveel in mijn leven dat God mij elke dag weer geeft.  Natuurlijk heb ik ook tijden dat ik mijn aanvechtingen heb…Dat ik me ziek voel en dat het allemaal niet lukt…Dat ik soms zo moe ben dat ik niet weet of ik het allemaal ga trekken. Maar steeds is God daar dan weer die mij uit het dal trekt. Hij stuurt Zijn engelen op mijn pad. zij brengen licht in de duisternis. Kleine sterretjes op mijn soms donkere weg.  En ik weet: ” Hij verlaat mij nooit”.