Er zijn in ons land zoveel verschillende soorten wachtlijsten….Toch zijn ze lang niet allemaal zo zwaar beladen als diegene waar ik afgelopen zaterdag naar toe ben geweest. Deze dag was voor mensen die op de wachtlijst staan voor een donororgaan.( een hart c.q long (en) ) Dat is best wel heftig mag ik zo zeggen. Het is en blijft confronterend om daar te komen…ook al is het dan voor mij al ruim 10 jaar geleden dat ik zelf op de o zo bekende wachtlijst stond….Nu sta ik aan de andere kant van de tafel….Maar vergeten doe je de dingen nooit!! Je vergeet nooit hoe de dingen waren , je vergeet nooit hoe het voelde en hoe je was destijds…Je kijkt nu naar de mensen die er komen en één blik naar elkaar en je weet! Je voelt elkaar aan. En het begrip is er wederzijds….Dat is zo belangrijk voor elkaar…Deze dag vond ik extra confronterend omdat er wederom een zeer jon iemand bij was….net zo jong als mijn eigen zoon…Het raakte me tot om mijn bot! De oneerlijkheid raakt je….tot in het diepst van je ziel!! De waaroms vliegen je snachts aan….Daar kom je niet uit. Het blijft moeilijk. Die rotziektes ook….Die verschrikkelijke wachtlijsten…het tekort aan DONOREN!
Het roept dingen terug van je eigen ziekteperiodes…de tijd dat je zelf in het Umcu lag….Maar ook de dankbaarheid over hoe goed het nu met je gaat! En dat we nu met onze ups & downs er weer zijn! Dingen kunnen doen en wat voor elkaar kunnen betekenen…Deze dagen kunnen organiseren en elkaar tot een #handenvoet kunnen zijn.
Kortom het was voor mij een hele emotionele maar zeker ook zinvolle dag. Die ik zeker niet had willen missen.
Perikelen 