Gatenkaas

Met een zachte klik viel de voordeur in het slot. Ze draaide zich nog maar eens om in de hoop de slaap weer te kunnen vatten. Weinig vertrouwen had ze erin. Ze lag eigenlijk al vanaf een uurtje of vier wakker. De gedachten maalde door haar hoofd, daar had ze de laatste tijd wel vaker last van. Terwijl de wind gierde om het huis probeerde ze de gedachtestorm in haar hoofd te ordenen. Wat was het toch een warboel zo af en toe. Hele stukken was ze kwijt en dat terwijl ze zo graag orde in haar hoofd wilde hebben. Nog maar weer eens opnieuw ging ze terug in de tijd…. De tijd die begon zo rond de periode dat haar wereld instortte. Wat was er eigenlijk allemaal gebeurd? Als ze zo naar haar eigen leven terug keek leek het wel een film, maar dan in de eerste instantie een hele nare film! Wat vervelend dat haar hoofd soms aanvoelde als een ware gatenkaas. Ze wist ook wel dat dat kwam door al die nare narcoses! Het werd nu tijd om er wat aan te gaan doen. Het enige wat kon helpen was haar gezegd was de dingen te gaan opschrijven, dan zouden al gaande weg de herinneringen weer naar boven komen….maar wilde ze dat ook? Wilde ze zich wel alles herinneren? Waarom was ze sommige dingen vergeten? Heeft niet alles een reden…?

Storm.

Gisteren was ik samen met Piet thuis. Na de geweldige drukte van eerste kerstdag ( die overigens supergezellig was!) vonden wij dat helemaal geen probleem. We hadden ons voorgenomen om niets te plannen en de dag nemen zoals hij komen zou. We hebben heerlijk uitgeslapen, dat was ook wel nodig. Eerste kerstdag had nogal wat energie van me gevraagd. Enig bijtanken kon geen kwaad.Na een heerlijke Brunch trokken we laarzen aan en vertrokken we samen naar buiten voor een lekker wandeling. Aangezien we de inwendige mens rijkelijk voorzien hadden mag er wel wat aan de conditie gedaan worden om menig calorietje te laten verdwijnen…Nu denk ik zelf dat daar wel wat meer voor nodig is dat het wandelingetje van gisteren, maar goed de motivatie en de wil zijn in ieder geval aanwezig.

’s avonds besloten we om het advies van mijn moeder op te volgen en naar de film Storm te gaan kijken! Een zeer wijs advies want wat was het een mooie film! Een hele tijd geleden dat ik zo geboeid naar een Nederlandse film heb zitten kijken! Een echte aanrader.

Beter dan dat de Storm in je hoofd te keer gaat…. Daar wil ik ook nog weleens last van hebben..Daar kom ik in een ander logje nog een keer op terug…

X

 

Wat ben je stil, waar denk je aan….

Met de ogen gericht naar het plafond lag ze voor zich uit te staren. Haar gedachten gingen terug…Waar was de tijd gebleven! Hoe vaak lag ze zo voor zich uit te staren, naar een blinde vlek in het plafond.Eigenlijk naar niets. Een punt nemende om je op te focussen zodat je jexc2 gedachten heerlijk de vrije loop kunt laten gaan. Haar man vroeg dan weleens: “waar denk je aan?” Eigenlijk aan niets zei ze dan….Maar dat klopte natuurlijk niet helemaal. Aan niets denken, kan wel, maar ging in haar geval niet op. Er zaten nog veel te veel muizenissen in haar hoofdxc2 van lang geleden die ze ooit nog eens een plekje wilde geven. Een denker was en is ze. Tijd om te denken zal ze altijd nodig hebben…..Meestal probeert ze dat overdag te doen, maar het komt er niet altijd van….De dagelijkse beslommeringen nemen haar al snel in beslag. Vaak komt ze ’s nachts tot rust en dan komen de gedachten los…”Wat ben je stil, waar denk je aan….”

Rillingen.

Ze lag stil in bed, het was nog aardedonker! Iedereen was al weg. Wat hoorde ze daar voor gekraak op de trap? Het kon haar zoon niet zijn, die had ze even tevoren nog horen weggaan. Als hij naar werk gaat horen de meeste mensen dat trouwens wel, allereerst staat zijn wekker een giga tijd op de alombekende snoezestand en daarna gaat alles op een niet al te zacht volume…Dus nee, zijn vertrek ontgaat je niet zo gauw. Manlief was al enige tijd daarvoor richting zijn werk vertrokken, dus ook hij kon het niet zijn. Toch wist ze zeker dat ze wat gehoord had. Maar om nu haar warme bedje uit te komen en eens dapper te gaan kijken, nee dat trok haar nu niet bepaald.Je wist het tegenwoordig maar nooit…En wie weet had ze het zich ook maar verbeeld! Ze trok het dekbed nog maar eens goed om zich heen, draaide zich om en wilde nog proberen wat te gaan slapen, toen ze weer wat hoorde….Ze zat meteen rechtop in bed! Nee…ze had het zich niet verbeeld….daar was het weer en nu veel dichterbij…haar hand zocht naar haar mobiel die op het nachtkastje moest liggen…en net toen ze die gevonden had….hoorde ze….: ” mauw”

verwacht….

Elke morgen kleed ze zich vol verwachting aan en gaat naar beneden. Wie weet is vandaag de dag! Je weet het immers maar nooit… Verwachtingsvol zit ze voor het raam de blik naar buiten gericht. Haar ogen turen de straat af. het zijn helblauwe ogen. Als je in haar ogen zou kunnen kijken zou je er niet veel in kunnen lezen nu. De blik is dof, uitgeblust moe zelfs van alles wat er op haar pad kwam. Het waren zware tijden die haar levenspad hebben gekruist en nu? Wie zal het zeggen….Daarom is haar blik naar buiten gericht ze wacht en hoopt…Want wie weet komt het vandaag…

BACK!!!

Kan het bijna niet geloven, maar mijn weblog is er weer!
Even een piepklein logje om te testen…
Wat een wonder!!
back on-line! YES!!!

Wachten….

Wachten duurt lang, zo word gezegd! En ja daar weet ik zo langzamerhand al aardig wat van. In het verleden is mijn geduld al menig maal op de proef gesteld en zo ook nu wacht ik al weer enige weken totdat mijn lijf weer gaat functioneren zoals ik dat graag zou willen…Morgen mag ik naar de chirurg en hoop ik eindelijk positief nieuws te gaan horen. Dan zit de langste tijd van thuis zitten er als het goed is op en mag ik langzaam aan weer wat dingen gaan ondernemen! Het kan me niet snel genoeg gaan! Wel kan ik behoorlijk merken dat mijn conditie achteruit is gegaan…BALEN dus! Ga nu wel elke dag een stuk lopen om die weer wat op peil te krijgen. Helaas nu even flink last van mijn keel,maar hopelijk gaat dat in de loop van de week weer over. Nu is het wachten nog op mijn WEBLOG!! Ik lees steeds meer berichtjes op FEESTBOEK van mensen van wie het weblog weer online is, en dat doet me goed!! Ik kan niet wachten tot die van mij terug is!!
Afgelopen weekend de verjaardag van John gevierd, is nu 18 jaar geworden. Ja…kleintjes worden groot 😉
Op naar de feestdagen….kan niet wachten 😉

X Wilma.

Schoonouders :D

Eindelijk heb ik ze dan! Lieve schoonouders!
De afgelopen weken waren pijnlijk, maar ach…het is te doen hoor 😉
Het gaat nu al een stuk beter met me. Nog even ruim twee weken afzien en dan kan ik bijna alles weer ( hoop ik ).
Het is wel heel erg wennen dat je niets mag doen en dat je zelfs geen pan mag en kunt tillen…maat goed het is niet anders. Er word goed op me gepast, en nog veel beter voor me gezorgd! Wat ben ik enorm verwend door vele lieve mensen. Kaartjes,bloemetjes en lekkers kreeg ik van velen!!Maar op een gegeven moment begonnen de muren toch wel een beetje op me af te komen en was het idee ontstaan om even met mijn schoonouders naar Luttelgeest te gaan naar de Orchideenhoeve. Nou daar was ik wel voor te porren! Ik ga graag met hun mee, want het is altijd erg gezellig om met hun uit te gaan. Ze zijn erg aangenaam gezelschap en ik mag ze meer dan graag. Ik heb nooit echt schoonouders gehad en nu met hun GENIET ik er met VOLLE teugen van! Dus wij zaterdag op stap.
Wat was het fijn & gezellig!!
Ik heb enorm genoten. Wat was het fijn ondanks dat ik eigenlijk nog lang niet fit genoeg was…en ik een beetje (boel) roofbouw heb gepleegd…was het de moeite meer dan waard!