Al een hele tijd heb ik op de donderdagmiddag gesprekken in "een wachtkamer"…. Dat kun je zo hebben toch? In de meeste wachtkamers wordt vaak gezwegen, zo niet in de wachtkamer waar ik op de donderdagmiddag mijn tijd doorbreng. Ik neem altijd een boek mee, maar de laatste tijd kom ik bijna niet meer aan lezen toe.
In het begin toen ik daar kwam schrok ik!! Waar was ik in vredesnaam terecht gekomen…Moest ik daar echt zijn? Moest ik daar elke week zitten? Mijn dochter daar laten? Hoorde zij daar wel thuis…Nou dat wist ik zo net nog niet. Zo was mijn kind toch niet?
SCHOCKING!!
Dat zag je toch alleen maar op tv! In van die vreselijke documentaires…
Nu zullen jullie wel denken, van waar is dat dan?
Nou in overleg met mijn dochter mag ik nu vertellen, dat mijn dochter therapie volgt @ Rintveld.
Zij heeft een eetstoornis, genoemd: Boullimia.
Daarvoor gaat ze al een hele tijd naar therapie. En ik bewonder haar enorm om haar doorzettingsvermogen en haar wilskracht om deze strijd te winnen.
Ik ben supertrots op haar omdat ze deze strijd inderdaad gaat WINNEN!!
Wat is er zo schocking aan Rintveld…
Nou wat me daar als eerste opviel zijn de anorexia-patienten, die zien er veel zieker uit dan de bouillimia-patienten, maar dat zijn ze natuurlijk niet.Maar wel is het vreselijk confronterend als je daar komt en je ziet dat zo als je binnenkomt. Een ieder zit daar met zijn/haar kind in de wachtkamer…
Ik leer daar elke week zoveel, door met iedereen daar te praten. Mensen willen ook graag praten, ouders, maar ook de mensen zelf die daar (tijdelijk) zijn opgenomen en/of daar komen voor individuele en/of groepstherapie. Daar heb je eigenlijk nooit stilte in de wachtkamer.
Straks ga ik er weer naar toe samen met mijn dochter…misschien zit ik in de wachtkamer…misschien ben ik buiten en ga ik wandelen met wat andere ouders. Of we gaan buiten wat praten op een bankje in het zonnetje. We hebben tenslotte allemaal hetzelfde doel.
We willen onze kinderen gelukkig zien.
Perikelen 
Wow dat is heftig Wilma. Het staat er allemaal zo simpel geschreven, maar dat is het zeker niet. Wel fijn dat je daar ook met anderen kan praten en fijn dat je dochter je dit laat schrijven. Dat zegt al heel wat over haar kansen om dit te overwinnen. Voor vandaag…. je kan in ieder geval daar heerlijk in die tuin bivakkeren met dit zonnige weer. Succes
Wilma, je bent een moeder, die als een rots in de branding, er voor haar dochter is.
Jullie alletwee zijn moedig en ik heb een groot respect voor hoe jullie er samen voor gaan.
Veel liefs vanuit mijn gedachten
Wow je dochter heeft een hoop moed zeg dat je dit van haar op mag schrijven….die mooie meid van jou komt er wel, hopelijk zijn de ‘shocking’ beelden gauw verleden tijd voor jullie beiden…sterkte Wilma en dochterlief! -XXX-
Teneerste wil ik je dochter natuurlijk heel veel succes wensen met het verwerken van haar eetstoornis. Het lijkt me toch een schrik voor de ouders. Misschien kunnen jullie beide er veel van leren.
Love as always
Di Mario
Daar zouden ze wat aan moeten doen. Die wachtkamers. Dat ze daar onderling spelletjes kunnen doen of dat er muziek kan worden beluisterd. Er valt vast meer te bedenken.
Fijn dat het goed gaat met je dochter. Dat verdienen jullie: allemaal.
Wat ben je moedig Wilma. Soms is het zo moeilijk jezelf te laten zien en te durven ervaren. Alles kennen en erkennen. Zo heftig. En natuurlijk geld dat ook voor je dochter.
Heel veel warmte kracht en liefde wens ik jullie.
Communicatie is een groot goed Wilma. Hopelijk voor jou en je dochter slaat de therapie aan.
Gr. J@n.
De eerste keer dat ik er kwam schrok ik me ook helemaal kapot – Ik was helemaal niet ziek genoeg om daar te zitten 😉 Vandaag zit ik er gelukkig niet de hele middag, maar als jij niet buiten zit, zie ik je gewoon!
@Hannah: of je komt lekker buiten zitten bij me 😉
Dat kan ook nog! Maar ik ben er waarschijnlijk pas toch rond half drie, omdat ik pas kwart voor drie een afspraak heb! 🙂
Pfff heftig ja…je ziet het op tv maar in werkelijkheid ziet het er allemaal nog even wat heftiger uit!
Goed om erover te praten, en goed van je dochter om naar therapie te gaan!
Sterkte hoor!
Fijn dat je dochter zo’n doorztter is en deze akelige ziekte gaat overwinnen! Goed ook dat je met anderen praat zo kun je veel steun aan elkaar hebben!
groetjes,
Elmar
tuurlijk vragen we niks liever dan dat onze kinderen gelukkig en gezond zijn.
Ik duim ervoor dat je dochter er weer bovenop komt, Wilma!
Sterkte nog…
Billy
Sterkte voor je dochter en sucses met de strijd zo te lezen gaat ze het redden,gelukkig. Fijn wekend Wilma.
Ik weet zeker dat ze het gaat redden,maar zonder steun van anderen is het erg moeilijk.hier zal ze alleen maar sterker van worden.zodat zij ook eens onbezorgt van het leven mag gaan genieten.liefs mij
ik heb het nu 2 keer met vriendinnen van dochters meegemaakt, maar het is echt verschrikkelijk.
sterkte lieve wilma, voor je dochter en voor jou!
Dat is nixc3xa9t niks Wilma , maar hxc3xa9xc3xa9l hoopgevend dat je mooie meisje zxc3xa9lf hard werkt aan haar herstel .
Voor jou de moelijk taak om toe te moeten kijken , want alleen zij kan dit overwinnen , al kun je gelukkig wel ondersteuning geven door mee te gaan .
Die gesprekken in de wachtkamer laten zien hoe belangrijk ervaringen uitwisselen kan zijn ,laat het boek dus maar rustig thuis !Heel veel sterkte en vooral succes met de behandeling !
Lieve Wilma, ik ben zo trots op je dat je het hier eindelijk vertelt. Webloggen is dan misschien wel openbaar maar ook een prachtige uitlaatklep en die heb jij ook nodig!
Jij bent dan trots op je dochter, terecht, zij ook op jou neem ik aan. Ik ben het op jullie allebei!!!
Het is een zware strijd, maar de 1e stappen zijn gezet en die zijn vaak het moeilijkst!
Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht en vanaf deze kant stuur ik een beetje door, hopelijk houden de regendruppels het niet tegen en komt het bij jullie aan 😉
Liefs en fijn weekend!!!
Lieve Wilma,
ik was in 1994 xc3xb3xc3xb3k opgenomen in een kliniek in Venray. Tussen de medeclixc3xabnten xc3xb3xc3xb3k veel menden met anorexia en boulimmia.
Voor ons als clixc3xabnten was het een moeizaam, lang gevecht. Maar het is mogelijk om eruit te komen.
Maar ook dan zal er af en toe een terugval zijn, is bij mij ook, maar als je t grotendeels kunt overwinnen, zal je leven erg rijk worden (je weet dan nl waar je vandaan komt)
suc6 voor je lieve dochter!!!
Dag Wilma
Uw dochter heeft heel veel moed, dat ze met haar eetstoornis wilt naar buiten komen, want kan mij inbeelden dat dat zo gemakkelijk niet is. Met de hulp van haar lieve moeder, en we zullen ook bidden voor haar, ben ik zekers dat ze dat zal overwinnen.
Ja meid, je hebt ook al uw zorgen gehad in uw leven. Elk van ons moet zijn kruisje dragen, wat niet altijd gemakkelijk is.
Ik wens je heel veel sterkte en moed
groetjes en God’s zegen
Zo heftig hoor Wilma!
Maar door hulp te zoeken heeft
jouw dochter (denk ik) voor het grootste deel deze strijd al gewonnen.
Ik wens jullie samen heel veel sterkte en kracht!
Fijn weekend verder,
beuzeblaadje
Hoi Wilma
Zo hier ben ik ook weer eens.
Met het opruimen van bepaalde dingen ben ik je weblog kwijt geraakt , maar ik ben er weer.
Dat van je dochter vind ik heel erg en ik hoop dat ze weer gauw beter wordt.
Ik wens je dochter en jou heel veel sterkte en gods zegen
Liefs Rinus
Erover praten is altijd goed. Maar de drempel is begrijpelijker wijs erg hoog. Dapper van je dochter Wilma!
heel confronterend inderdaad Wilma,dat moet heel moeilijk zijn zowel voor jou als je dochter.
dapper van haar dat je er over kan/mag schrijven..ik denk dat dit een eerste en tevens een hele grote stap voorwaarts is.
Wens haar en jou als moeder veel sterkte toe enne….ik ga duimen dat ze dit mag overwinnen! zet hem op!
knuf en liefs voor jullie…;)
Oei, heftig zeg, ik lees het weer eens te laat allemaal. Is dat jouw mooie dochter die pas jarig was? Jemig, zo’n schoonheid. Veel praten zal zeker helpen dan. IK wens jullie daar alles sterkte en succes bij….
poeh hee.. je hoort vaker over anorexia dan over boulimia geloof ik he. Het valt niet mee om zo’n probleem op te lossen. Ik vraag me weleens af of dit soort toestanden niet komen doordat er zoveel nadruk gelegd wordt op uiterlijk schoon. Jonge meisjes denken dat ze niet kunnen voldoen aan zo’n beeld en komen in de knoei.. Maar ik weet er maar weinig van eigenlijk hoor. Sterkte allebei!
lieve wilma, lijkt me best moeilijk voor je dochter, maar ook goed dat ze er nu vooruit komt hxc3xa9? sterkte voor jullie, liefs rietje
Wat een gewelldige dochter en dito moeder !
Zowel anorexia als boullimia zijn slopende ziektes waar je heel hard voor moet vechten om weer beter te worden.
Ik wens jullie alle kracht die nodig is om het vol te houden.
Ik vind het een grote stap voorwaarts dat je/jullie het nu openbaar (durven) te maken.
Het gaat lukken! 🙂
wilma, hoe is het met haar nu? en met jou?